ฉันได้ยินว่าตัวเองกำลังบอกเพื่อนร่วมงานว่าการมีอายุสิบห้าเดือนนั้นเหนื่อยล้ามากกว่าการมีทารกแรกเกิด มันเป็นการเปิดเผยที่ฉันแทบจะไม่เชื่อเลย เธอกำลังตั้งครรภ์และบอกให้ฉันรู้ว่าเธอตระหนักถึงความยืดหยุ่นที่อยู่ข้างหน้าเธอ ฉันมีวอล์คเกอร์คนใหม่และฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในตำแหน่งยอบยั้งถาวรถือท่าทางที่มีพลังมากกว่าสิ่งที่ฉันลองในโยคะพร้อมที่จะจับนักปีนเขาที่ไร้เดียงสาของฉันทุกรอบ พกเขาให้มากที่สุดเท่าที่เขาจะให้ฉันเพราะวางเขาลงไประบุว่าเริ่มเกมการไล่ล่า ทารกที่วางไว้ตลอดทั้งวันนั้นง่ายกว่าฉันรู้สึกแน่ใจ หรือมัน? เป็นไปได้ไหมที่ฉันจะจำความอ่อนเพลียที่ฉันรู้สึกได้จากการนอนหลับที่ถูกขัดจังหวะการพยาบาลและความรู้สึกที่น่าเบื่อหน่าย“ ฉันดีพอสำหรับงานแม่นี้หรือไม่” และ“ ฉันกำลังดูดงานจ่ายเงินหรือไม่” แขวนอยู่เหนือฉันตลอดทั้งวัน? เมื่อฉันมีวัยรุ่นฉันจะคิดว่า“ ฉันดีพอสำหรับงานแม่นี้ – และมันสายเกินไปหรือไม่” ฉันจะโยนและเปลี่ยนทุกคืนสงสัยว่าฉันต้องช่วยพวกเขาทำการบ้านมากขึ้น – หรือน้อยกว่า? ฉันจะคิดว่ากิจกรรมที่ไม่สนใจของการดิ้นรนหลังจากเด็กวัยหัดเดินนั้นง่ายกว่าการตัดสินใจว่าการเข้าถึงรถยนต์จะช่วยลดโอกาสในการรอดชีวิตจากวิทยาลัยของผู้ใหญ่ได้หรือไม่? ...