เมื่อฉันยังเป็นเด็กผู้หญิงฉันมีดอลลี่ที่ฉันเอาไปกับฉัน ชื่อของเธอคือแอนนี่เช่นเดียวกับที่ฉันถือผมของเธอ เมื่อเวลาผ่านไปผมของเธอเปลี่ยนเป็นเดรดล็อคที่พุ่งขึ้นไปจากคิ้วที่ประหลาดใจอย่างถาวรของเธอ ฉันแน่ใจว่านี่เป็นหัวข้อของปัญหาสำหรับผู้ใหญ่ในชีวิตของฉันที่กังวลว่าฉันถือตุ๊กตาที่รักในวิธีการในที่สุดจะทำให้เธอดูดีมากซึ่งอาจเป็นสิ่งที่พวกเขาคิดว่าดึงดูดฉัน ตัวเองอายุสามขวบของฉันอาจคิดว่า“ พวกเขาไม่ได้รับ” พ่อแม่ของฉันหย่าร้างเช่นเดียวกับที่ฉันจัดการกับพ่อของฉันเป็นเวลานานหลายเดือน เนื่องจากไม่มี FaceTime เขาจึงส่งจดหมายที่เขียนด้วยมือแม่ของฉันซึ่งฉันสั่งให้เขาเป็นประจำ ฉันมีหนึ่งในตัวอักษรเหล่านี้ซึ่งพ่อของฉันพิมพ์อย่างระมัดระวังในรายงานกระดาษสมุดบันทึกต่อแม่ของฉันในคำพูดของฉัน“ แอนนี่ยังคงมีผมของเธอขึ้นไปในอากาศ” มันลงนามด้วยเครื่องหมายการเขียนเครื่องหมายบางอย่างของตัวเองการคัดลอกของฉันในเวลานั้นดูแปลก ๆ เหมือนตัวอักษรชื่อของฉัน พ่อของฉันเช่นเดียวกับแม่เลี้ยงช่วยตุ๊กตาที่ฉันชอบให้ฉันเช่นเดียวกับฉันก็ค่อนข้างยินดีที่ได้พบเธออีกครั้งเมื่อเธอปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ฉันอยู่ในวัยสามสิบแล้ว ฉันทำงานใน บริษัท ของเล่นในเวลานั้นเช่นเดียวกับที่ฉันรู้ว่าเป็นครั้งแรกที่แอนนี่เป็นตุ๊กตาต้นทุนชาวประมงซึ่งทำให้ฉันมีแนวคิดที่จะมองเธอบนอีเบย์ ...